กรณีปัญหาธรรมกายที่พระภิกษุพึงควรสำนึก

อิมสฺมึ สติ อิทํ โหติ	เมื่อสิ่งนี้ มี สิ่งนี้ ย่อมมี
อิมสฺสุปฺปาทา อิทํ อุปฺปชฺชติ	เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น.
อิมสฺมึ อสติ อิทํ น โหติ	เมื่อสิ่งนี้ ไม่มี สิ่งนี้ ย่อมไม่มี
อิมสฺส นิโรธา อิทํ นิรุชฺฌติ	เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงดับไป.

อิมสฺมึ สติ อิทํ โหติ

เมื่อสิ่งนี้ มี สิ่งนี้ ย่อมมี

อิมสฺสุปฺปาทา อิทํ อุปฺปชฺชติ

เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น.

อิมสฺมึ อสติ อิทํ น โหติ

เมื่อสิ่งนี้ ไม่มี สิ่งนี้ ย่อมไม่มี

อิมสฺส นิโรธา อิทํ นิรุชฺฌติ

เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงดับไป.

กรณีปัญหาธรรมกายที่พระภิกษุพึงควรสำนึก

กรณีปัญหาธรรมกายที่พระภิกษุพึงควรสำนึก

ปัญหาธรรมกายทำให้เข้าใจได้อย่างท่องแท้
ถึงพระภิกษุในประเทศไทย

การไม่นับถือศีลอย่างจริงจัง
การไม่รักศีล การไม่ปฏิบัติตนให้อยู่ในศีล
การยึดมั้นถือมั้นในลาภสักการ
การสบประมาทในศีลว่าเป็นศีลเล็กน้อย
การเข้ามาบวชโดยไม่ศัทธา หวังเพียงแค่เข้ามาหาเงินเท่านั้น
การกำเนิดของพุทธพาณิช ซึ่งไม่ใช่กิจของสงฆ์
การแจกจ่ายวัตถุ สร้างอวิชชา เพื่อเรียกศัทธาที่ไม่ถูกต้อง
การไม่ยอมรับความมักน้อย สันโดด ซึ่งเป็นคำสอนพื้นฐานของศาสนา
การมุ่งเน้นสร้างความเจริญให้วัด มากกว่าความเจริญในธรรม ของพระผู้ใหญ่ในวัด
(ให้พระทำงานมากกว่า นำให้ปฏิบัติธรรม)
การไม่ใส่ใจ สนับสนุน การศึกษาคำสอนของพระศาสดาอย่างจริงจัง(บางวัดมีพระไตรปิฎก แต่ก็ไม่ยอมให้พระอ่าน เจ้าอาวาสเอาไว้เป็นสมบัติส่วนตัว)
การไม่ประกอบความเพียรเพื่อความหลุดพ้น แต่เพียรพยายามหาเงิน หาอำนาจแทน
ฯลฯ
ถ้าเมืองไทยยังมีการปฏิบัตินอกรีตอย่างนี้อยู่แล้วละก็
ถึงแม้จะกำจัดเหลือบพระศาสนาอย่าง นายไชยบูรณ์ ออกไปได้
แต่ก็ต้องมี คนแบบนายไชยบูรณ์ ขึ้นมาอีกแน่นอน......
ขอพระภิกษุทั้งหลายจงได้สำนึกเสียที....
ว่ากิจของตนนั้นคืออะไร....พระศาสดาท่านให้ทำอะไร....
ถึงเวลาที่ควรเลิกโง่กันได้หรือยัง.....

"อยากเห็นพระอริยะ"