พวกอ้างบวช โลกีย์วิสัยที่แอบหลังไตรจีวร

อิมสฺมึ สติ อิทํ โหติ	เมื่อสิ่งนี้ มี สิ่งนี้ ย่อมมี
อิมสฺสุปฺปาทา อิทํ อุปฺปชฺชติ	เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น.
อิมสฺมึ อสติ อิทํ น โหติ	เมื่อสิ่งนี้ ไม่มี สิ่งนี้ ย่อมไม่มี
อิมสฺส นิโรธา อิทํ นิรุชฺฌติ	เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงดับไป.

อิมสฺมึ สติ อิทํ โหติ

เมื่อสิ่งนี้ มี สิ่งนี้ ย่อมมี

อิมสฺสุปฺปาทา อิทํ อุปฺปชฺชติ

เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น.

อิมสฺมึ อสติ อิทํ น โหติ

เมื่อสิ่งนี้ ไม่มี สิ่งนี้ ย่อมไม่มี

อิมสฺส นิโรธา อิทํ นิรุชฺฌติ

เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงดับไป.

พวกอ้างบวช โลกีย์วิสัยที่แอบหลังไตรจีวร

ความคิดของผมๆถือว่าศาสนาพุทธเป็นศาสนาหลักของโลก ซึ่งไม่มีศาสนาใดที่จะมีคำสอนได้ลึกซึ้ง ได้เท่าศาสนาพุทธอีกแล้วในโลกนี้

ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่ไม่ย่ำยีศาสนาอื่น เป็นศาสนาที่ทำให้คนรักกัน เมตตาต่อกัน เป็นศาสนาที่ทำให้คนทุกคนได้พ้นทุกข์จริงๆ และธรรมชาติของมนุษย์ที่ยังมีความงมงายที่ยังมีความโง่เขลาเบาปัญญาจึงมองไม่เห็นสัจธรรมที่แท้จริงของพระพุทธศาสนา มองเห็นแต่เปลือกนอกโดยใช้อารมณ์ที่เพื่อต่อกิเลสตัณหาเข้ามาเป็นตัวตัดสิน มนุษย์บนโลกนี้มีน้อยคนนั้นที่จะเข้าใจถึงสัมมาทิฏฐิที่แท้จริง ส่วนมากแล้วจะตกหลงกลไปกับกิเลสทำให้เกิดเป็นมิจฉาทิฐิขึ้น กลายเป็นเหยื่อของมารคือกิเลสมาร แล้วผู้ที่จะบวชเข้ามาในศาสนาพุธนี้ในทุกวันนี้มีน้อยคนนักที่จะบวชเข้ามาโดยศรัทธาอย่างแท้จริงหรือต้องการที่จะบวชเข้ามาจะให้ตนได้พ้นทุกข์อย่างแท้จริง

เท่าที่เห็นส่วนมากแล้วก็จะพบแต่ผู้ที่บวชเข้ามาเพื่อต้องการแสวงหาความสำเร็จในทางโลกแทบทั้งสิ้น เป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจ ทั้งๆที่คนเราทุกวันนี้ที่อยู่ในประเทศไทยเกิดมาแล้วได้รู้จักพระพุทธศาสนาก็ถือว่ามีบุญอยู่พอสมควรทีเดียว แต่กลับไม่ยอมที่จะเข้าใจในศาสนาที่ตัวเองนับถืออยู่อย่างจริงจังเลย กลับไปยึดมั่นถือมั่นเอาแค่ประเพณีวัฒนธรรมที่ทำสืบทอดต่อกันมาเท่านั้น ไม่เหลียวแลในคำสอนขององค์พระศาสดาเลย

เนื่องเพราะผมได้เห็นพระภิกษุทุกวันนี้มุ่งหน้าหาทางโลกเป็นส่วนใหญ่มีส่วนน้อยนักที่จะสนสนใจเรื่องของธรรมอย่างจริงจัง ส่วนมากแล้วจะมุ่งหน้าอ่านแต่หนังสือซึ่งเป็นหนังสือเรียนทางโลกเพื่อจะได้สึกออกมาประกอบอาชีพมากกว่า ส่วนคำสอนของพระพุทธเจ้าก็เรียนอยู่บ้าง ให้เป็นส่วนหนึ่งของวิชาทางโลกเท่านั้น ทั้งๆที่ตนเองบวชเข้ามาในศาสนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่กลับละเลยการปฏิบัติอย่างจริงจัง

และยิ่งถ้าได้อ่านเรื่องของ สุนักขัตตะ ลิจฉวีบุตร แล้วก็จะทําให้รู้ว่าพระพุทธองค์ไม่เคยสนับสนุนให้คิดถึงเรื่องอื่นๆที่ไม่มีประโยชน์ต่อการพ้นทุกข์เลย

“เมื่อ สุนักขัตตะ ได้เห็นนักบวชเปลือยชื่อ โกรักขัตติยะ ที่ประพฤติอย่างสุนัข แล้วได้คิดว่า ‘สมณะคลานไปด้วยข้อศอกและเข่า กินอาหารที่กองบนพื้นดินด้วยปากเป็นพระอรหันต์ชั้นดี’ พระผู้มีพระภาครู้ความรำพึงนั้น จึงกล่าวว่า : สุนักขัตตะเป็นโมฆบุรุษ เห็นนักบวชเปลือยประพฤติอย่างสุนัขมีความคิดว่าเป็นพระอรหันต์ชั้นดี ยังปฏิญาณตนว่าเป็นสมณะศากยบุตรอยู่หรือไม่?”

นี่เพียงแค่คิดยกย่องนักบวชเหล่าอื่น พระพุทธองค์ก็ยังว่า เป็น โมฆะบุรุษ แล้ว

และถ้าไปมุ่งหน้าเรียนทางโลกกัน ไม่สนใจปฏิบัติธรรมกัน จะเรียกเป็นอะไร????