ไม่มีอะไรที่สายไปสำหรับการเริ่มต้น.....
เวลาที่เราจะอยู่เป็นคนนี้ คงเหลืออีกไม่มากแล้ว คิดอยู่ว่าจะทำอะไรดีก่อนที่จะจากไป????
มันวุ่นวายใจจริงๆนะ เมื่อเริ่มคิดอย่างนี้ได้ เพราะเมื่อจากไป การที่จะกลับมาเป็นคนอีกครั้งมันยากนัก เหมือนดังที่พระพุทธองค์ทรงกล่าวไว้ว่า
ภิกษุทั้งหลาย ! ถ้าสมมติว่า มหาปฐพีอันใหญ่หลวงนี้ มีน้ำท่วมถึงเป็นอันเดียวกันทั้งหมด บุรุษคนหนึ่ง ทิ้งแอก ซึ่งมีรูเจาะได้เพียงรูเดียว ลงไปในน้ำนั้น ลมตะวันออกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันตก ลมตะวันตกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันออก ลมทิศเหนือพัดให้ลอยไปทางทิศใต้ ลมทิศใต้พัดให้ลอยไปทางทิศเหนือ อยู่ดังนี้ ในน้ำนั้น มีเต่าตัวหนึ่ง ตาบอด ล่วงไปร้อยๆ ปี มันจะผุดขึ้นมาครั้งหนึ่งๆ.
ภิกษุทั้งหลาย ! เธอทั้งหลาย จะสำคัญความข้อนี้ว่าอย่างไร จะเป็นไปได้ไหม ที่เต่าตาบอด ร้อยปีจึงจะผุดขึ้นสักครั้งหนึ่ง จะพึงยื่นคอเข้าไปในรูซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น ?
ข้อนี้ยากที่จะเป็นไปได้ พระเจ้าข้า ! ที่เต่าตาบอดนั้น ร้อยปีผุดขึ้นเพียงครั้งเดียว จะพึงยื่นคอเข้าไปในรูซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น.
ภิกษุทั้งหลาย ! ยากที่จะเป็นไปได้ ฉันเดียวกันที่ใครๆ จะพึงได้ความเป็นมนุษย์
ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกัน ที่ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ จะเกิดขึ้นในโลก
ยากที่จะเป็นไปได้ ฉันเดียวกัน ที่ธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้วจะรุ่งเรืองไปทั่วโลก.
เมื่อเป็นแบบนี้ แล้วจะนั่งกอบโกยเงินของมีค่าไปทำไมละ มันมีประโยชน์อะไรหรือ ทุกวันคิดแต่เรื่องจะหาเงิน คิดแต่เรื่องจะกอบโกย ทรัพย์ สมบัติ คิดแต่จะหวงของ หวงเงิน หวงทอง ซึ่งความจริงแล้วมันเอาอะไรไปไม่ได้เลย แถมยังมีโอกาสเกิดมาเป็นคนได้ยากอีก ....
แล้วในตอนนี้ละ จะคิดอย่างไร เมื่อพระพุทธองค์ทรงบอกแล้วว่า :
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น